Morris

Ik heb een hond, Morris.
Morris is dik. Ook al ontkent mijn moeder het, maar het is toch echt waar. Morris is dik.
Morris is ook dom. Nou ja, niet echt dom, dat is niet echt het goede woord. Hij is meer onnozel, net als mijn kat maar dat komt een andere keer aan bod.
Alhoewel, dieren zijn vanzelfsprekend redelijk onnozel, dus ik zal het nog maar eens anders verwoorden. Morris is een idioot eerste klasse. Ik vermoed dat Morris de reïncarnatie is van Forrest Gump.

Hij is ook erg waaks. Niet vals, maar waaks. Bij het geringste geluid staat mijnheer weer strak en blaft ie het hele huis wakker.
Komt er iemand binnen die nog niet echt kent? Dan staat onze eigen Rambo alweer paraat en zal hij de indringer even flink laten zien wie de baas is.
Geef je hem een aai en meneer eet uit je hand. Elke keer weer.

Morris loopt soms ook wel eens weg. Dan gaat ie weer eens op een avontuur naar eten. Alles wat in de buurt komt van eten geeft ie het voordeel van de twijfel en probeert hij op te eten.
Van autobanden tot videocamera's: er is niet wat Morris ontgaat.

Vandaag weer zo'n avontuur. Als een zwijn op zoek naar truffels snuffelde hij vanmiddag over de grond toen ik lekker in de achtertuin van de zon aan het genieten was.
Niets vermoedend ging ik weer naar binnen, 'minding my own business'. Dit kwam abrupt ten einde toen mijn vader naar huis belde om kalm en rustig te melden dat de hond weer eens bij de Veldpoort gesignaleerd was en ons vriendelijk te verzoeken die hond te gaan halen.
Of in zijn woorden: "GODVERDEGODVER DIE HOND LOOPT WEER BIJ DE VELDPOORT. GA HEM HALEN, NU!"

Stad en land afgezocht (Toegegeven, het was enkel de binnenstad.) kom ik een bekende tegen die mij vertelde dat Morris ergens in de Zocherstraat liep.
Elke straat, elk pad, elke centimeter in de buurt van de Zocherstraat heb ik afgelopen toen ik tot de plotselinge realisatie kwam dat Wijk misschien niet een metropool is, maar dat het toch angstig in de buurt komt.

Na ruim 45 minuten zoeken begint mijn telefoon langzaam leeg te raken. Een race tegen de klok om die hond te vinden, want stel dat hij gevonden is maar je bent niet bereikbaar. Dat zou toch mooi klote zijn.
Ik had nog een schamele 2% batterij over toen mijn moeder belde (Die inmiddels ook op de hoogte was van de mysterieuze verdwijning) en zij mij vertelde dat ze nét een status op Facebook wilde zetten over de verdwenen hond en dat toen niet lukte. Ze wilde het nog een keer proberen toen ze opeens een blaffende hond zag staan voor het raam.

...

Kut beest. Irritante, debiele kut hond. Is meneer zelf teruggelopen..

Ik was inmiddels bij de Dirkfockstraat en kon dus eindelijk terug. Ik trok een sprintje (Waarom weet ik niet) en kwam al hijgend als een bejaarde man thuis, toen meneer mij nog eens een warm welkom wilde geven. Nog voordat ik de deur open deed was meneer alweer flink aan het blaffen geslagen.
Ik loop stad en land af voor dat klote beest en wat krijg ik als dank? Precies.

En DAAROM ben ik een kattenmens.